شهید ایرانی مدفون در کربلا

ابوریاض از افسران ارتش عراق در زمان جنگ تحمیلی این خاطره

را نقل کرده است :

در زمان جنگ  روزی مرا احضار کردند و خبر کشته شدن پسرم  را دادند.

خیلی متاثر شدم. به هر حال برای تحویل گرفتن جسد به سردخانه ارتش

مراجعه کردم. ابتدا پلاک و مدارکش را تحویلم دادند سپس رفتم تا جنازه

فرزندم را ببینم، وقتی کفن را کنار زدم با تعجب خشکم زد و فریاد زدم

اشتباه شده این فرزند من نیست ! اما مامور تحویل جسد با عصبانیت گفت:

مدارک جسد قبلا کنترل شده و به تایید رسیده. زود جسد پسرت رو بردار و برو.

از ترس روبرو شدن با استخبارات و مشکلات بعدی زود ساکت شدم و جنازه

را تحویل گرفتم. ارتش مرا مجبور کرد جنازه را برای دفن به بغداد ببرم. رسم ما

این است که جنازه را بالای ماشین گذاشته و تا قبرستان شهرمان حمل

می کنیم. وقتی با ماشین به سمت بغداد حرکت کردم همه اش به این فکر

بودم که جنازه این جوان متعلق به کیست ؟

اواسط راه و در نزدیکی شهر کربلا به فکرم رسید زحمت ادامه راه را به خودم

ندهم و این جسد را در همان کربلا دفن کنم . پس در کربلا او را دفن کردم

فاتحه ای بر مزارش خواندم و دنبال سرنوشت خودم رفتم.

سالها گذشت تا اینکه بعد از جنگ با کمال ناباوری در میان اسرای آزاد شده

عراقی پسرم به خانه برگشت. وقتی از سرگذشت او پرسیدم ،

مو بر تنم راست شد.

پسرم گفت : من را یک جوان بسیجی ایرانی اسیر کرد و با اصرار از من

خواست پلاک و مدارک شناسایی ام را به او بدهم و اصرار داشت که قلبا

به این کار راضی باشم . وقتی دلیلش را از او پرسیدم با اطمینان گفت:

من چند ساعت دیگر شهید می شوم و قرار است مرا در جوار مولایم

ابا عبدلله الحسین علیه السلام دفن کنند. می خواهم تا روز قیامت در

حریم مولایم بیارامم.

پسرم ادامه داد من حرفهای او را جدی نگرفتم ولی تمام مدارکم را به او دادم

و دیگر نمی دانم چه شد ؟

 ابوریاض با اشک حرفهای پسرش را تایید می کند و می گوید : این شهید

ایرانی اکنون در کربلای حسین و در جوار مولایش آرمیده است .