تویی که نمی شناختمت

روی خوش آن عالم بزرگوار که بعدها فهمیدم حضرت آیت الله احمدی

میانجی و از اساتید اخلاق است تاثیر خودش را گذاشت و بچه ها

دور ایشان حلقه زدند و من نیز بدون اینکه ایشان را بشناسم دقایقی

در کنارشان نشستم...

آنروز از حلقه بچه ها عکسی انداختند که بعدها در آلبوم عکسم به

یادگار باقی ماند اما سالها گذشت تا اینکه در يك ماه رمضان ،

درس اخلاق آیت الله احمدی میانجی از رادیو معارف پخش شد و حرفهای

ساده و بی آلایش و ته لهجه زیبای ایشان مدتها مرا مجذوب خود کرده بود.

شهریور ماه سال ۱۳۷۹ خبر ارتحال این استاد اخلاق نام ایشان را بر سر زبانها

انداخت و دست تقدیر به گونه ای شد که دو سه روز بعد از رحلت ایشان با یکی

دو نفر از دوستان موفق به حضور در منزل ایشان شدیم .

خانه ای قدیمی و ساده و محقر در محله ای قدیمی در شهر مقدس قم .

فرزند و داماد ایشان به همان روش وسیره مرحوم آیت الله احمدی میانجی

بزرگوارانه و صمیمانه ما را پذیرفتند و ساعتی از خاطرات ایشان گفتند و

من و دوستانم حیرت زده از اخلاق و منش ایشان شنیدیم...

پسرشان می گفت: ایشان از نماز جماعت (مسجد عبداللهی واقع در

سه راه بازار قم )که می آمد خیلی اوقات به خاطر مراجعه مردم  یا

پاسخگویی به تلفن ، فرصت خوردن نهار را پیدا نمی کرد و آخر از همه

نهار سرد شده خود را صرف می کرد و با اینکه بارها اعضای خانواده

خواسته بودند تلفن یا مراجعه حضوری مردم را جهت رعایت حال ایشان

محدود نمایند اما ایشان هرگز اجازه این کار را نداده همواره با رویی خوش

با مردم برخورد داشتند و این شعر پروین اعتصامی را زیاد می خواندند:

شنیده ‏اید که آسایش بزرگان چیست‏ ؟
برای خاطر بیچارگان نیاسودن

دامادشان می گفت : نوه ها و بچه ها اگر پای تلویزیون می نشستند

و حتی برنامه ای میدیدند که ایشان نمی پسندیدند باز هم بدون اینکه

به روی خود بیاورند فقط به آرامی اتاق را ترک می کردند.

چند سال بعد مرکز اسناد انقلاب اسلامی کتاب قطوری را با عنوان

خاطرات آیت الله احمدی میانجی به چاپ رساند و من مشتاقانه این

کتاب را خواندم و دیدم ایشان حتی در بیان خاطرات خود هم متواضعانه

خودش را کوچکتر از همه و خیلی ساده و بی آلایش نشان داده و عجب

خاطرات جالبی و آنقدر ساده و خاکی بیان شده که باورت نمی شود...

سال ۸۷ شنیدم کنگره ای در شهر میانه برای بزرگداشت ایشان برپا شده

و من با دنبال کردن مطالبی که راجع به ایشان گفته می شد و  سخنرانی

و پیام شخصیت های بزرگ کشور ، از روح بلند این استاد اخلاق حیرت زده

بودم و دریافتم هنوز او را نمی شناسم . ايشان از شاگردان ممتاز علامه

طباطبايي بودند و فهمیدم تالیفات بسیار ارزنده ای داشته اند که مهمترین

آنها که در نوع خود بی نظیر است كتابي است با نام "مکاتیب الرسول"

كه مربوط مي شود به نامه ها و مکتوبات پیامبر اسلام که به خاطر اهمیت

این کتاب ناشران مختلف ایرانی و لبنانی بارها آنرا چاپ کرده اند.

آيت الله احمدي ميانجي هم خود به جبهه رفته بود و هم يكي از پسرانش

در عمليات كربلاي 5 به شهادت رسيده بود كه مزارش را گهگاهي در گلزار

شهداي قم زيارت مي كنم .

شهريور امسال و در سالگرد رحلت اين استاد اخلاق ، وقتي كتاب خاطرات

يكي از بچه هاي محل (حاج محمدحسين يكتا) را با عنوان مربع هاي قرمز

مي خواندم، ذكر خاطراتي از ايشان و فرزند شهيدشان ناخودآگاه خاطرات

دوران كودكي و نوجواني ام را زنده كرد.

هنوز هم که به حرم حضرت معصومه (س) مشرف می شوم بالاتر از قبر

علامه طباطبایی و شهید مطهری وقتی قبر آيت الله احمدي ميانجي را

زیارت می کنم مطمئن هستم هنوز هم او را نشناخته ام. روحش شاد

متن پیام تسلیت مقام معظم رهبری برای رحلت این استاد واقعی اخلاق :

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
با تأسّف فراوان اطلاع یافتم که عالم جلیل القدر و فقیه اخلاقی و پارسا و

پرهیزکار آیت اللّه آقای حاج میرزا علی احمدی میانجی دنیا را بدرود گفته

و حوزه‏ علمیه‏ قم به فقدان این استاد وارسته و با فضیلت، دچار گشته است.

ایشان در شمار عالمان و برگزیدگان بودند که علم را با عمل، و تقوا را با جهاد،

و فقاهت را با تبلیغ دین، و برجستگی رتبه دانش و تحقیق را با کمال فروتنی

و زهد و کم توقعی در هم آمیخته و در عرصه‏ دین و معنویت همچون میدان

حضور و نشاط انقلابی، از پیشروان و گوی سبقت ربودگان بودند.

آزمون شهادت فرزند همچون دیگر محنت‏ های دوران مبارزه‏ علمی و جهاد

سیاسی، بر صبر و صفا و وارستگی این مرد بزرگ افزوده و اسوه ای برای

فضلای جوان و شاگردان و ارادتمندان ایشان پدید آورده بود. فقدان خسارت

بار این روحانی عالی مقام را به حضرت بقیة اللّه روحی فداه و حوزه‏ علمیه‏

قم و خاندان محترم و فرزندان مکرّم ایشان تسلیت عرض می‏کنم و علوّ درجات

ملکوتی ایشان را از خداوند رحیم مسئلت می‏ نمایم. سیّد علی خامنه‏ ای