محرم ؛ ماه پيروزي خون بر شمشير

اول محرم اولین روز آغاز سال قمری است. از امام محمدباقر(علیه السلام)

روایت شده است: «آن کس که این روز را روزه بدارد، خداوند دعایش را اجابت

می کند، همانگونه که دعای زکریا(علیه السلام) را اجابت کرد.»

عروه الوثقی، ج 2، ص 243؛ وسائل الشیعه، ج 7، ص 347، حدیث 3.

چرا محرم؟!

پیش از اسلام عرب، جنگ در این ماه را حرام می دانست و ترک مخاصمه

می کرد؛ لذا از آن زمان این ماه بدین اسم نامگذاری شد و روز اول محرم را

اول سال قمری قرار دادند چون ترک جنگ از این ماه شروع می شد .

این ماه در مکتب تشیع یادآور نهضت حضرت سیدالشهدا(ع) و حماسه

جاودان کربلاست. ماه پیروزی حق بر باطل است و سالياني است كه در

بزرگداشت شهداي کربلا، اينطور مرسوم شده هر روز از دهه اول ماه محرم

را به يکي از بزرگان اين نهضت جاويدان اختصاص مي دهند :

شب اول محرم : مسلم ابن عقيل(عليه السلام)

شب دوم محرم : ورود کاروان اهلبيت(ع) به کربلا

شب سوم محرم : حضرت رقيه (عليها السلام)

شب چهارم محرم : حضرت حر و اصحاب امام(عليهم السلام)

و فرزندان زينب (عليهما السلام)

شب پنجم محرم : اصحاب و عبدالله ابن الحسن (عليهم السلام)

شب ششم محرم : حضرت قاسم ابن الحسن (عليه السلام)

شب هفتم محرم : روضه عطش و علي اصغر (عليه السلام)

شب هشتم محرم : حضرت علي اکبر (عليه السلام)

شب نهم محرم : روز تاسوعا - حضرت ابوالفضل العباس (عليه السلام)

شب دهم محرم : روز عاشورا - حضرت ابا عبدالله الحسين (عليه السلام)

شب يازدهم محرم : شام غريبان - حضرت زينب (عليها السلام)

 شب دوازدهم محرم : حرکت کاروان از کربلا - امام سجاد (عليه السلام)

از امام رضا (علیه السلام)، چنین نقل شده است:

«وقتی محرم فرا می رسید، پدرم خندان دیده نمی شد، حزن و اندوه تا پایان

دهه اول بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصیبت و گریه ایشان بود.»

همچنین حضرت امام رضا (علیه السلام) درباره عاشورا می فرماید:

«کسی که عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه اش باشد، خداوند قیامت را

روز شادمانی و سرور او قرار خواهد داد» .